فرازهایی از نهج البلاغه

از خطبه های آن حضرت است در مورد گزینش پیامبران

خداوند سبحان پیامبرانی از فرزندان آدم برگزید که در برنامه وحی، و امانتداری در ابلاغ رسالت از آنان پیمان گرفت، آن زمان که اکثر انسانها عهد خدا را به امور باطل تبدیل نموده، و به حق او جهل ورزیدند، و برای او از بتان همتا گرفتند، و شیاطین آنان را از معرفت به خداوند بازداشتند، و رابطه بندگی ایشان را با حق بریدند. پس خداوند رسولانش را برانگیخت، و پیامبرانش را به دنبال هم به سوی آنان گسیل داشت، تا ادای فطرت الهی را از مردم بخواهند، و نعمتهای فراموش شده او را به یادشان آرند و با ارائه دلایل بر آنان اتمام حجت کنند، و نیروهای پنهان عقول آنها را برانگیزانند، و نشانه های الهی را به آنان بنمایانند: از این بلند آسمان که بر بالای سرشان افراشته،و زمین که گهواره زیر پایشان نهاده، و معیشتهایی که آنان را زنده می دارد، و اجلهایی که ایشان را به دست مرگ می سپارد، و ناگواریهایی که آنان را به پیری می نشاند، و حوادثی که به دنبال هم بر آنان هجوم می آورد. خداوند سبحان بندگانش را بدون پیامبر، یا کتاب آسمانی، یا حجتی لازم، یا نشان دادن راه روشن رها نساخت.

پیامبرانی که کمی عددشان، و کثرت تکذیب کنندگانشان آنان را از تبلیغ باز نداشت؛ از پیامبر گذشته ای که او را از نام پیامبر آینده خبر دادند، و پیامبر آینده ای که پیامبر گذشته را معرفی کرد. بر این منوال قرنها گذشت، و روزگار سپری شد، پدران درگذشتند و فرزندان جای آنها را گرفتند. تا خداوند محمد رسول الله صلی الله علیه و آله را برای به انجام رساندن وعده اش، و به پایان بردن مقام نبوت مبعوث کرد، در حالی که قبولی رسالت او را از تمام انبیا گرفته بود، نشانه هایش روشن، و میلادش با عزت و کرامت بود. در آن روزگار اهل زمین مللی پراکنده، دارای خواسته هایی متفاوت، و روشهایی مختلف بودند، گروهی خدا را تشبیه به مخلوق کرده، عده  ای در نام او از حق منحرف بوده، و برخی غیر او را عبادت می نمودند. چنین مردمی را به وسیله پیامبر از گمراهی به هدایت رساند، و به سبب شخصیت او از چاه جهالت به در آورد. آن گاه لقایش را برای محمد (ص) اختیار کرد و جوار خود را برای او پسندید، با فراخواندنش از این دنیا به او اکرام نمود، و برای او فردوس اعلا را به جای قرین بودن به ابتلائات و سختیها برگزید، و  او را کریمانه به سوی خود برد  و آن حضرت هر آنچه را انبیاء گذشته در امت خود به ودیعت نهادند در میان شما به ودیعت نهاد، که پیامبران امتها را بدون راه روشن، و نشانه پابرجا، سرگردان و رها نگذاشتند.

تهیه و تنظیم: افسانه نوری، ماهنامه نسیم کانون بهمن ماه 88