خانه تکانی

می رویم تا جوانه کنیم. شکوفه بزنیم. چشمهایمان را به روی دنیای سبز و  آراسته بهار بگشائیم. می رویم تا یخ عاطفه ها را زیر نور آفتاب عشق ذوب کنیم و به زلال و گرم بهار بپیوندیم.

می رویم تا چشم بدوزیم به آسمان شاید اولین کسی باشیم که بازگشت پرستوهای مهاجر را می بیند و یادمان می آید که امسال کوچ پرندگان نور را با همه عظمتش دیده ایم که مثل پرستوها به امید آشیان گرم پر کشیده اند. اما نه، پرستوها به امید بازگشت کوچ می کنند ولی مرغان نور می روند به این آرزو که ماندگار شوند.

پرندگان نور چه دیده اند که لبیک گویان، کبر، غرور و دروغ و هر آنچه میان جسم و جان فاصله می اندازد زیر پا می گذارند.

چه زیباست تلاقی خانه تکانی دل و درخشان شدن جان با تحول فصل!

از دیر باز آموخته ایم، تازه و پاکیزه به استقبال نو شدن برویم. خانه تکانی نه به مفهوم دور ریختن کهنگی هاست، بلکه مراد مرور خاطره  ها و نظم بخشیدن است به آنچه درهم و شلوغ در انباری ذهن به روی هم انباشته شده است.

خانه تکانی به نوعی بررسی کارنامه سالی است که پشت سر گذاشته ایم. اینکه مثبت ها و منفی ها را کنار هم بگذاریم و نموداری از رشد و پیشرفت را ترسیم کنیم و ما در این روزهای پایان سال بر آنیم تا خانه فعالیت های بخشی از زندگی خود را منظم کنیم و شاید درخشانترین بخش فعالیت ها مربوط به موفقیت هایمان می باشد که دست یابی به فردایی بهتر و پویاتر را آسانتر و مطمئن می سازد.

بیایید به مانند رویش و تازه شدن، لوح ضمیرمان را از غبار تیره گیها، کاستی ها و کدورت ها پاک کنیم و به استقبال بهاری نو برویم.

منبع: ماهنامه نسیم کانون الزهرا گرمی